mijn eerste week

Mijn eerste week zit er op. het is Een hele leuke en inspirerende week geweest.

Van het weekend zijn we weg gegaan.
Zaterdag zijn we naar nairobi city center gegaan. Eerst hebben we een markt bezocht. We wisten alleen allemaal neit waar die markt precies was, dus vroegen we het aan de chaffeur van de matatu. natuurlijk heeft hij ons er veel te vroeg uitgezet. Zo komen er namelijk weer plekken vrij voor andere passagiers. Na een tijdje rond gelopen te hebben maar een tuctuc genomen, en eindelijk aangekomen bij de markt. Een hele drukke enorm grote markt. waar je echt vanalles en nog wat kan kopen. In nairobi heb je sowieso veel markten, mensen doen daar gewoon hun inkopen. Kleren, groente en fruit, gewone boodschappen. Alles. Ik heb een doek gekocht waar vrouwen op hun rug hun babys in dragen of gewoon gebruiken als rok. Ik gebruik hem nu als onderlaken. :P.

daarna zijn we ergens gaan lunchen. Wat ik erg lekker vind is chapatti. dat zijn een soort pannenkoekjes. Thuis eten we trouwens meestal, rijst met een sausje. of bruine bonen met een sausje, of Ugali. dat is typisch oost afrikaans geloof ik. het is een beetje een smakeloos iets tussen deeg en rijst, wat je met je handen eet en in een sausje doopt. We eten eigenlijk nooit vlees. Alleen als we in een restaurant eten. Het eten is wel te doen. Het is niet vreseljik lekker, maar wel oke.

We wilden naar een toneelstuk. Na lang lang zoeken, hebben we eindeljik het theater gevonden. blijkt dat het toneelstuk niet om 4 maar om 6 uur begint. Dus moesten we wachten. We wilden in een cafeetje wachten. we hadden wat drinken besteld en opeens hadden we door dat alle deuren dicht waren, er geen klanten meer waren en het personeel niet meer rond liep. We vroegen of ze gesloten waren. Ja, ze gingen om 4 uur dicht. het was nu 4:20. Ze waren gewoon al 20 minuten dicht zonder het tegen ons te zeggen. :P
S avonds het toneelstuk bekeken. het was gelukkig goed verstaanbaar engels, want het engels hier, is soms echt heel slecht.:P Wat me wel opviel is dat er veel blanken mensen komen kijken naar een toneelstuk en eigenlijk in verhouding weinig afrikanen. Aan de ene kant wel lekker, want het is vermoeiend om iedere keer zo opvallend te zijn, aan de andere kant is het een beetje decadent. Zaterdag avond terug naar Buruburu was ook een ervaring, het verkeer op dat uur is verschrikkelijk. overal waar je kijkt rijden Matatus, (het lijkt wel) doeloos in de rondte. om te 2 minuten wordt er hard op de rem getrapt omdat er dan weer onverwacht een matatu van links komt. het slaat ook nergens op, want ze horen links te rijden, maar rijden eigenlijk op een meerbaansweg meestal recht. terwjil de busstopplaatsen wel links op de weg zijn. Als ze dus moeten stoppen maken ze ineens een scherpe bocht naar links. moeilijk uit te leggen, maar het slaat echt helemaal nergens op.

Zondag gingen we met Anne naar haar moeder. Die woont net even buiten Nairobi, maar het lijkt wel de middle of nowere. Anne zei dat we haar moeder even op gingen halen bij de kerk. Uiteindelijk hebben we 4 uur in de kerk gezeten. Het was verschrikkelijk. En schreeuwen dat ze daar doen. Hel en verdoemenis is het. Voorlopig hoef ik niet zo nodig meer naar de kerk. :P
maargoed, verder woont annes moeder in haar eentje in een heel klein huisje echt omringt door alleen maar bomen en geiten. prachtige omgeving, terwijl het echt maar even buiten Nairobi is. De mensen waren ook echt heel vriendelijk. hier zien ze echt heel zeldzaam witte mensen, dus we waren echt een bezienswaardigheid. Op de terugweg een paar familieleden van Anne weg gebracht, (bij iedereen moest er natuurlijk weer wat gedronken worden). laat thuis, maar het was echt de moeite waard. het is echt een prachtige omgeving, en de familie van Anne was echt heel vriendelijk en aardig.

Wederom weer heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes. tot de volgende keer. groetjes Lotte