workcamp

Eindelijk laat ik weer eens wat van mij horen. Na bijna drie weken werkkamp.

Het begon op zondag 6 maart. Ik moest om 7 uur ´s ochtens bij het civs office verschijnen. We vertrokken uiteindelijk om half 11 met een overbeladen matatu richting uyugis. Het was een lange rit van bijna 9 uur, maar het was wel gezellig. We kwamen ´s avonds aan in de school waar we zouden gaan werken. Het is een prachtig gebied. De school lag heel hoog dus je hade en geweldig uitzicht. Het was heel groot en sommige leraren wonen ook op het schoolterrein. Alle jongens sliepen samen in een klaslokaal en alle meisjes. Geen electriciteit, geen water, geen wc en geen douche. Dus het was afzien. We hadden kennis gemaakt met de mensen daar, en toen naar bed.

De volgende morgen moesten we commitees maken. Werkgroep, entertainment groep, keukengroep en healthgroep. Ik zat in de werkgroep. En moest er dus achterkomen wat voor een werk er is en wie wat gaat doen elke dag. Je kan als een gek gaan plannen in Afrika, maar er komt toch niets van terecht, dus ik snapte het niet helemaal. Maargoed de eerste paar dagen deden we allemaal netjes ons werk. Iedere dag kon je kiezen of je wilden lesgeven (of een les wilde observeren), de kleine kinderen eten geven of farmwork. En een keer in de vier dagen had je keuken dienst, dan moest je de hele dag koken. Koken gebeurde op een houtvuur. En per maaltijd deed je er ongeveer 3 uur over om te koken voor 20 man. Verschrikkelijk. Iedereen haatte keuken dienst.

Wat ik al zei, van de planning komt niet zoveel terecht, dus in de ochtend besloot je gewoon zelf wat je die dag wilde doen. Woensdag hadden we een home visit van de voormalige schooldirectrice. Ze had heerlijk voor ons gekookt, maar na 4 uur daar gezeten te hebben en we allemaal erg graag wilde gaan kwam er nog een erg formeel introductie en vragen rondje. Uiteraard met op het begin en einde een gebed. Op de woensdag had ik ook keukendienst. ´s ochtens stond er brood met thee en ananas op het menu dus dat was niet zo ingewikkeld. Al doet de thee er wel 45 minuten over om te koken. En ´s avonds gingen we chapati maken. De vette pannenkoekjes met greengrams. Een mix tussen erwten en bonen. We hebben 4 uur in de keuken gestaan. Na de afwas was ik blij dat keukendienst voorbij was.

Op donderdag was er sportdag. We gingen naar een andere school waar het toernooi gegeven werd. Het was bloedheet en de groep mzungus waren voor de bezoekers belangrijker dan het sporttoernooi. Dus je kreeg een soort dierentuin gevoel. Op de vrijdag waren er ook geen kinderen. Want ze konden uitrusten na de sportdag. Het werd dus farmwork. Een ding weet ik zeker, ik zal nooit boerin worden. We gingen ploegen. In de hete zon. Een ramp. Ik had de blaren op mijn handen staan. Gelukkig was het om 12 uur echt te heet om door te werken dus konden we rusten. Want in de middag gingen we naar Kisumu.

Kisumu is de op twee na grootste stad in Kenia, maar het is net een dorp. We gingen met matatu. We hadden een lijst gemaakt met wie er allemaal mee wilde naar kisumu, want dat is belangrijk als je een matatu wilt regelen. Op vrijdag stonde er 10 mensen op de lijst, allemaal europeanen. We hebben de prijs voor de matatu verdeeld door 10 en iedereen heeft van te voren betaald. De matatu stond voor de deur en opeens ging iedereen erin. Dus uiteindelijk zaten we met 22 mensen in een matatu voor 14 mensen voor een reis van 2.5 uur. Waarvan 10 mensen betaald hebben voor iedereen. Dus we waren nogal boos. Misschien hoort het bij de kenyaanse cultuur, maar dat kan je gewoon niet maken. Verder was Kisumu wel leuk. Heerlijk een warme douche en een gewone wc. De eerste avond hebben we geweldig italiaans gegeten. Echt heerlijk. Zaterdag gerelaxded. Naar de markt gegaan en daarna naar een zwembad en Internet cafe. Dat hadden we echt even nodig. Op zondag gingen we naar lake vicotria, het grootste meer in Afrika en een na grootste meer van de wereld. Met een boodje gevaren en ook nog nijlpaarden gezien, dus dat was ook wel leuk. Zondag middag weer terug naar uyugis met de matatu. Weer 22 mensen in een matatu voor 14. Die avond hadden we een discussie met iedereen. Dat het probleem is dat ze helemaal niks zeggen. Ze communiceren niet, en dat is erg frustrerend. Maargoed.

De volgende dag begon het gewone werk weer. Ik had de week ervoor al twee lessen geobserveert en wilde nu wel proberen om les te geven. Wiskunde voor groep 6, en die kinderen zijn ongeveer 11. Dat is nog verdomd lastig. De kinderen hier zijn wel stil, maar ik kwam erachter dat mijn engels toch niet goed genoeg is om wiskunde te geven. Ik heb alle termen in het nederlands geleerd en weet ze dus ook niet in het engels. Dus dat was wel lastig. Maargoed het was een goede ervaring en de kinderen vonden het geloof ik ook wel leuk.

Dindag had ik weer keuken dienst. Dit keer in de ochtend mandazi. Dat zijn een soort oliebollen zonder krenten. Ook ontzettend veel werk. In de middag gingen we weer naar een homevisit. Man en vrouw met 7 kinderen geloof ik. De man had HIV en sprak daar openlijk over, dus dat was wel heel erg intressant. Maar aan het eind vroeg hij ons allemaal om geld. Dus dat was een beetje jammer. Bij terug komst in het kamp weer ugali gekookt. Ook al zo´n ramp. Maargoed dat was weer het einde van keukendienst. Verder waren eigenlijk alle dagen een beetje hetzelfde. Een uurtje of misschien twee uurtjes werken en verder relaxen. Woensdag middag ging ik met een aantal mensen naar Uyugis, om een matatu te regelen voor het weekend. Het dichtsbijzijnde dorp, op 30 minuten rijden met auto. We gingen met pikipiki. Een motortje die werkt als taxi. Je zit met z'n tweeen achter op en zo scheur je over de plattelandsweggetjes. Wat ook een ervaring opzich. Donderdag avond was het Nederlandse avond. Dus we hebben even wat standaart dingetjes verteld over Nederland. Gek genoeg waren het drugsbeleid en het red light district het leukst voor de kenyanen. Dus jammer genoeg ging het voornamelijk daar over. :)

Vrijdag daarop gingen we naar Kakamega, een klein stadje iets boven Kisumu. Weer een geweldig hotel met wc en douche dus lekker genieten. Helaas geen Europees eten daar, maar wel lekker afrikaans eten. Zaterdag zijn we naar het Kakamega regenwoud gegaan. Was erg mooi. We hebben veel apen en vogels en insecten gezien. Maar verder eigenlijk de zaterdag en zondag heerlijk gerelaxed. Zondag middag weer terug naar de school.

Maandag en dinsdag nog even een beetje gewerkt. We hebben tafels en stoelen gemaakt voor de kinderen, dus dat was wel zinnig werk. Ook hebben we twee home visits gehad. En een afscheidsceremonie op woensdag. Helaas helemaal niets met de kinderen. Alleen maar met de ouders en de leraren. Dus dat was wel jammer. We hebben wel allemaal een eigen boom geplant die de kinderen kunnen onderhouden. Zodat ze ons kunnen herrineren.

Al bij al was het een hele ervaring. Maar ik ben blij dat ik weer terug in buruburu ben. Het is ook vermoeiend om de hele tijd met een groep van 20 mensen te zijn. Ook wel heel leuk want het zijn allemaal verschillende culturen, en het was echt een leuke groep mensen, maar ook zeer vermoeiend.