De eerste twee weken Kameroen

we zijn nu al twee weken onderweg en hebben al ontzettend veel meegemaakt.

Bij aankomst in Douala was het allemaal weer even wennen aan het Afrikaanse leven. We kwamen aan in een heel klein benauwd, vies vliegveld midden in de nacht. Na wat geld gewisseld te hebben zijn we met een taxi naar het hotel gegaan. De volgende ochtend wilde we naar een hotel dichterbij de stad. We hebben een beetje rondgelopen in Douala en kwamen er al snel achter dat er niet zoveel aan was, het was erg druk en chaotisch. We moesten erg wennen aan het constante nageroep la blanche, of in het engelse deel whiteman. Ook gelijk al bedrogen en veel te veel geld betaald voor bijvoorbeeld een simkaart die we wilde kopen . Ook het weer hielp niet echt mee , het is regenseizoen wat betekend dat het erg veel regent. Die middag hadden we afgesproken met Eva, die diezelfde avond terug naar Nederland ging en op dezelfde plek stage heeft gelopen als ik. Ze heeft heel veel verteld over het leven in Banga Bakundu, waardoor ik wat beter een voorstelling kon maken over waar ik terecht zou komen.

De volgende dag gingen we met een minibus naar Banga Bakundu zodat ik daar wat spullen kon dumpen. Het was een helse rit, veel te veel mensen in een klein busje en onze bagage werd vastgebonden op het dak van de bus. Gelukkig duurde het niet zo heel lang. Aangekomen in Banga werden we naar het guesthouse begeleidt. Het is een simpel guesthouse, maar alles is er. Alleen geen stromend water, maar een mevrouw, Emilia zorgt ervoor dat er altijd water aanwezig zal zijn. Ook wilt zij voor je koken en zorgt ze ervoor dat er etenswaren zijn. We hebben verder die dag genoten van de rust om ons heen en wat spelletjes gedaan. De volgende morgen moesten we weer vroeg op om de bus naar Bamenda te pakken.
De bus naar Bamenda was ook een hele ervaring . Een bus voor 21 mensen waar gerust 40 mensen in zaten en dat voor een rit van 8 tot 10 uur. Op elkaar geplakt gingen we langzaam vooruit, wederom met onze bagage op het dak. Mensen langs de kant van de weg bieden allemaal etenswaren aan en die worden gekocht door het raam. Toen we eindelijk aankwamen in Bamenda was het al donker . We hebben vrienden gemaakt en we zijn met tas en al achterop de motor gestapt om naar het hotel gebracht te worden .

Schattig hotel , wat een katholiek health center was, de volgende dag gingen we even uitrusten van de rit en de stad bekijken. We werden natuurlijk direct gebeld door onze nieuwe vrienden dat ze ons de stad zouden willen laten zien. We wilde eerst zelf even kijken dus gingen we met zn tweeen, uitgelachen door iedereen, achterop de motor naar de stad. Bamenda is een hele gezellig, mooie, rustige stad, dus we hadden het erg naar onze zin. S avonds na het eten stond een van onze vrienden ons op te wachten, hij vroeg of we mee uit wilde. We hebben even in een gezellige bar een biertje gedronken, maar gingen vrij snel weer weg.
We hadden een gids geregeld voor de volgende dag die ons mee wilde nemen naar de ring road en lake Nyos. Hij zou een four wheel drive geregelen , maar kwam met een normale auto aanzetten. Hij vertelde ons uiteindelijk dat het wel oke was met deze auto. We kwamen er op de heen weg al achter dat dat flink tegenviel . De weg was, nu het regenseizoen was, bijna onbegaanbaar. We hebben de auto verschillende keren moeten duwen omdat hij vastslipte in de modder. Uiteindelijk kregen we ook nog een lekke band die gewisseld moest worden. We hebben er 8 uur over gedaan om bij Lake Nyos aan te komen, wat overigens wel een prachtige rit was. Lake Nyos is een meer waar gassen uit vrij kwamen in 1986 en waardoor een heleboel mensen zijn doodgegaan. Het is dus een hele uitgestorven plek waar amper nog mensen wonen . Heel bizar om te zien en een beetje luguber . Het was inmiddels al 6 uur en we Moesten nog helemaal terug op een verlaten hobbelige , modderige weg naar Bamenda. We hebben het uiteindelijk gered, we waren om 1 uur s nachts terug in het hotel terwijl het hier al om half 7 donker is. Een behoorlijk enge ervaring , bang dat op een bepaald moment de auto het zal begeven.
De volgende dag deden we het weer even rustig aan. De zon scheen eindelijk een keertje en daar wilden we van genieten ook. Die avond werden ze uitgenodigd om naar een caberet te kijken, wat onder andere commedians waren, maar ook live zangers en dansers. Daarna werden we door onze vriend naar huis gebracht, die uiteindelijk toch ook geld van ons wilde. Het is ook weer even wennen dat iedereen overal geld voor vraagt en dat we gezien worden als rijk.

De volgende dag gingen we op weg naar Foumban. Met twee verschillende wederom overvolle minibusjes op weg naar een klein dorpje in de west regio. We kwamen aan bij een schattig guest house met een hele vriendelijke oudere meneer die heel blij was met wat gezelschap. Hij had een nederlandse vrouw, maar die was helaas op vakantie in Nederland. We hebben iedere avond bij hem gegeten en met hem geklets. In Foumban hebben we het paleis van de sultan bezocht. Prachtig Europees paleis waar de sultan woont en waar ook een museum is gevestigd. Daarna hebben we ons gewaagd aan de soufenir winkeltjes in het stadje waar we binnen werden gevraagd in ieder winkeltje en gek werden van alle aandacht. Uiteraard wel wat leuke soufenirtjes gekocht. Ook hebben we de volgende dag een markt bezocht waar we pagne (de lokale kleding) hebben gekocht waar we in Yaounde kleren van willen laten maken. Die middag zijn we uitgenodigd door de heer des huizes Mr Louh, om mee te gaan naar een meer waar we konden zwemmen. De heen weg ging de auto kapot dus we hadden wat vertraging, maar het was heerlijk om even te relaxen en te zwemmen in een mooi meer.

Volgende dag gingen we tot spijt van Mr Louh door naar Baffoussam. Bij aankomst regende het heel hard en het hotel was ook niet alles. We hadden onze was buitengehangen op het balkon (de deur kon niet open dus we moest door het raam klimmen). Daarna zijn we naar een ander chiefdom gegaan, wat bij aankomst dicht bleek te zijn. Bij terugkomst in het hotel bleek onze was kleddernat te zijn geregend en dat ons dak lekte, we vroegen om een andere kamer en moesten alweer door het raam klimmen om onze opnieuw natgeworden was te drogen te hangen. Baffoussam vonden we dus niet zo leuk.

Daarna meteen weer door naar de hoofdstad Yaounde. We hadden goede hoop dat het vervoer daarnaar toe beter zou zijn omdat we dit keer met een grote bus konden. Helaas hadden we te vroeg gejuicht. Het was weliswaar een grote bus, maar nog steeds op elkaar geplakt en het werd benauwder namater we verder naar het zuiden reden. Yaounde is wederom een grote, chaotische stad, maar omdat we al wat gewend waren kon ik er dit keer wel van genieten. We konden wel eindelijk weer is genieten van Europees eten, wat na twee weken toch alweer erg lekker is. Al is het eten niet slecht hoor, we eten veel kip of vis met rijst of patat. We hebben ook al een keer fufu gegeten wat een van de lokale gerecht is. Een soort deeg gemaakt van maisbloem. En we genieten uiteraard van het vele fruit wat hier in overvloed is te vinden. We hebben hier in Yaounde gezwommen en gerelaxed en hebben het monument bezocht van de reunification. Het verschil tussen het franse en engelse deel speelt namelijk heel erg onder de bevolking. Het verschil tussen de twee delen is nog steeds duidelijk en zorgt voor onvrede.

We hebben natuurlijk nog veel meer meegemaakt, maar dat komt later allemaal wel. We hebben het in ieder geval erg naar ons zin en kijken ook erg uit naar Kribi waar we gaan relaxen aan het strand.

Tot Snel
groetjes Elke en Lotte